Чекав во ходникот, пред ординацијата на мојот матичен лекар и како да знаев дека тој ден ќе го паметам цел живот. Покрај мене имаше уште едно ромско семејство, со мало дете кое имаше покачена телесна температура. Ми беше јасно дека животот не ги галел, а освен болното дете, беа присутни и неговите братчиња на чии лица забележав изнемоштеност и страв. Повеќе »
„Е.Д. има 42 години, Ром е и живее во Штип. Неговата социо-економска состојба е навистина тешка. Невработен е, не користи социјална парична помош и секојдневно бара различни начини за да заработи за да обезбеди храна и греење. Живее со својот татко кој има 64 години и е во тешка здравствена состојба поради што му е неопходен целодневен надзор и лекување. Повеќе »
Што се случува доколку се упатиме некаде за да добиеме повеќе информации, но не ја разбираме терминологијата на различни поединци и групи, по што имаме нејаснотии и недоумици? Ова е секојдневие во нашата држава. Честопати луѓето шетаат како „муви без глава“ бидејќи постои јазична пречка којашто предизвикува низа проблеми. Овој проблем е особено изразен во здравствените установи, каде што неретко настанува вистински хаос и шетање по ходници, чекалници и ординации, додека на пациентите им се утврди дијагнозата, која впрочем и кога ќе ја добијат, често самите тие не можат да ја прочитаат ниту разберат. Повеќе »
Здравствениот систем е еден од најкомплексните системи во една држава. И покрај тоа што кај нас се вложуваат напори за да стане компатибилен со здравствениот систем на ЕУ, сепак, во голем број случаи тој потфрла во задоволување на потребите на пациентите. Македонскиот здравствен систем е навидум еднакво достапен за сите граѓани на оваа држава, а сепак голем број маргинализирани групи секојдневно се соочуваат со дискриминација. Eдни од клучните обележја на функционално здравство се транспарентноста и еднаквиот третман кон сите пациенти, без разлика на нивните лични карактеристики. За жал, кај нас тој третман сèуште не е во целост постигнат. Повеќе »
Салија Бекир Халим – Иницијатива на жени од Шуто Оризари Photo by Kelly Giardina @ Photographers Without Borders
А.Х. е 29 годишна мајка на 5 деца. Живее во Шуто Оризари во куќа од две мали соби и надворешен тоалет. Условите во коишто живеат во куќата се мизерни. Децата се на возраст од: 10, 8, 5, 3 и најмалото дете е 1,5 година. Нејзиниот сопруг со кого живееше во вонбрачна заедница е заминат во неговата матична земја бидејќи не е државјанин на Р. Македонија.
Тригодишниот син пред неколку месеци се онесвести и докторите се сомневаат на епилепсија. А.Х. ја запознавме пред неколку години кога дојде во Младинскиот центар „Сакам да знам“ – Шуто Оризари за бесплатна контарцепција.
Јас сум Азиза Сали од Шуто Оризари и сум студентка во прва година на Медицинскиот факултет на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје. Уште од мала сонувам да станам медицинско лице.
Кога пораснав и требаше да се одлучам во кое средно училиште да го продолжам моето образование, почнав да размислувам и имав дилема дали да се запишам како медицински лаборант или физиотерапевт. Не знаев за што да се одлучам, бидејќи сакав да бидам и лаборант и физиотерапевт.
Жителите од ромската етничка припадност во битолската населба „Петочна вода“ живеат во супстандартни услови и секојдневно се соочуваат со многубројни проблеми.
Еден од позначајните проблеми, кој се однесува на сопственоста на човекот врз неговиот имот, како основно човеково право во оваа битолска населба е повредено и оневозможено, и покрај поднесените барања за легализација.
Јас ќе речам, не може секој да биде здравствен работник. Треба пред сѐ да ги сакаш луѓето, да сакаш да помагаш без да чекаш „благодарам“.
Јас сум Милица Божиновска и во ромското маало во Виница како патронажна сестра работам повеќе од 27 години. Секое семејство го познавам како дише, кога ја добиле својата прва радост, а таа радост пораснала, па сега можеби има и 26 години. Порано работевме како моновалентна патронажна служба и се грижевме само за мајките и децата, а сега сме поливалентна со стручен тим од две патронажни сестри и една акушерка, се грижиме за целото население со акцент на ромското население.
Јас сум тетка Нада Симовска, пензиониран педијатар од Пехчево. Животот сакаше сопствено гнездо да изградам во Пехчево, во најубавата општина, со прекрасна природа насекаде околу мене. Отсекогаш уживам во ова мало место, секогаш исполнета, во друштво на прекрасни личности, колеги кои ме ценат, но пипациенти кои имаат доверба во мене.
Сепак, моето вистинско уживање во дружењето секогаш ми е во најубавото село Црник. Убавината на селото доаѓа од мултиетничноста, од меѓусебното почитување, различноста на адетите, од заедничките веселби и стремежи. Секогаш се единствени, спремни да помогнат едни на други, а во селото живеат приближно ист број на Роми и Турци и уште 7-8 македонски семејства.
Јас сум Едвин Салиов, параправник при НВО „КХАМ“ во Виница и моја задача е да помагам на ромската заедница при остварувањето на нивните здравствени права. Проблеми и предизвици има многу. Дел се поради неинформираност на ромската заедница, а дел се поради проблемите со невработеноста и сиромаштијата. Многу е тешко да си ги гледаш блиските, од кои дел ти се и роднини, како не можат да им купат лекарства на своите деца, а да не зборуваме за прегледи и контроли во Штип и во Скопје.
Санела Емин е една од малкуте дипломирани актерки Ромки. Високото образование го завршува на Факултетот за драмски уметности во Скопје. Зад себе има бројни претстави во кои имала главни улоги.„Откако го завршив факултетот, имав значајни улоги меѓу кои и драмата „Бегалка“ која ја опишува приказната во која девојката не ја почитува волјата на својот татко и наместо да се омажи за човекот кој ѝ го избра семејството, таа решава да побегне со момчето што таа го сака”, – вели актерката Санела. Повеќе »
